προκάρδιος

-α, -ο / προκάρδιος, -ον, ΝΑ

το ουδ. ως ουσ. το προκάρδιο(ν)

ανατ. η μπροστά από την καρδιά μοίρα τού θωρακικού τοιχώματος

νεοελλ.

ανατ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην περιοχή τής αριστερής πρόσθιας επιφάνειας τού θώρακα στην οποία αντιστοιχεί η καρδιά («προκάρδιος πόνος τής γνήσιας στηθάγχης»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + καρδία (πρβλ. κατα-κάρδιον, περι-κάρδιο)].